عدالت اجتماعی در نهج البلاغه

عدالت از واژه‌های کلیدی نهج البلاغه است که ناظر بر همه‌ی مباحث اجتماعی، سیاسی و خانوادگی است.

امیرمومنان علی (ع) که خود، مجسمه عدالت و شهید این راه است، در جای جای سخنان و رفتار خود، بر عدالت و بویژه عدالت اجتماعی تأکید می‌ورزد و نجات بشریت را در عمل به آن می‌داند.

بخش عمده مسائل اجتماعی مطرح در نهج البلاغه به عدالت اجتماعی اختصاص دارد، به گونه‌ای که موضوعات اجتماعی به طور مستقیم یا غیر مستقیم به عدالت پیوند می‌خورند و گویا نقطه مرکزی برخورد همه آنها با یکدیگر، همان عدالت اجتماعی است؛ اگر کسی با فضای نهج البلاغه آشنا باشد، به این باور می رسد که فصل الخطاب اغلب موضوعات اجتماعی، عدالت است.

تمامی چارچوب‌های نظری و عملی، حرکت ها و فعالیت های سیاسی، اقتصادی، مدیریتی و حقوقی امیرمؤمنان علیه السلام در راستای تأمین عدالت اجتماعی به معنای گسترده عمومی آن است و محور اصلی و اصل محوری برنامه های حکومت آن حضرت برقراری عدالت اجتماعی در مبنایی‌ترین حوزه‌های اجتماعی یعنی اقتصاد، سیاسیت و حقوق است و برای اجرای عدالت در هریک از بخش‌های نامبرده، راهبردها و سیاست‌های مشخص کاربردی وجود دارد.

مجری اصلی عدالت در جامعه، رهبر و حکومت است که برای اجرای عملی عدالت اجتماعی، زمینه‌های لازم را فراهم می سازد و در فرآیند اجرای عدالت، مردم بازوی اصلی رهبر و حکومت به شمار می آیند؛ برای زیباسازی فضای جامعه مسلمان شیعی و همه جوامع مسلمان و غیرمسلمان و نیز آمادگی جهت درک عدالت جامعه آرمانی پس از ظهور امام زمان علیه السلام شایسته ترین و بایسته ترین راه، زمینه سازی برای تحقق عدالت اجتماعی از طرف مسؤولان حکومت های اسلامی به ویژه جمهموری اسلامی ایران است.

برگرفته از کتابخانه تخصصی امیرالمومین علی (ع)